Misschien kan iemand me helpen ? Ik blijf het moeilijk hebben met die armoedecijfers. Het is schitterend natuurlijk dat er jaar na jaar vele mensen zich zoet houden met al die moeilijke berekeningen, maar wat leren we eruit? Dat Vlaanderen er véél beter voorstaat dan Wallonië (7,8 % tgo 15,3 % monetaire armoede); dat Brussel, Europese hoofdstad, schandelijk veel arme mensen huisvest (27,7 %!). Dat de situatie voor zogenaamd ‘kwetsbare groepen’ lichtjes is verbeterd maar dat er méér werkende armen zijn. En dat de ‘materiële deprivatie’ vrij laag is of m.a.w. mensen kunnen alles hebben wat nodig is maar toch monetair arm zijn. Maar vooral: de situatie is gruwelijk stabiel, al decennia lang.
Betekent dit dat we hoegenaamd niets leren uit die cijfers? Er niets aan doen? Niet eens weten wat we er kunnen aan doen? Er niets willen aan doen? En wat helpen al die ingewikkelde structuren, organisaties en bewegingen in de ‘armoedebestrijding’ dan? Echt, ik kom er niet uit. Ik blijf denken dat armoede in onze rijke samenleving geen bestaansrecht heeft. Illegaal zou moeten zijn, zoals Petrella ooit zei. Maar ja…
Ik durf niet echt verder vragen, maar ook deze vraag bekruipt me soms: stel, die armoede is weg, leven we dan in een rechtvaardige maatschappij?