Het Europa van verkeken kansen

De oorlog waar de Oekraïnse burgers het slachtoffer van zijn is niet enkel een oorlog van de VS tegen Rusland, maar ook tegen de EU. De EU heeft er alle belang bij goede relaties te blijven ontwikkelen met de rest van de wereld, met de V.S. zowel als met Rusland en China. Door zich blindelings te onderwerpen aan de NAVO riskeert ze in een ellendige verarmingspiraal terecht te komen en haar burgers zelfs letterlijk in de kou te laten staan. De E.U. heeft niets te winnen bij een unipolaire wereld, wel integendeel.

Revoludieke woorden

Mijn licentiaatsverhandeling aan de Tolkenschool in de jaren 1970 was een studie van hoe ‘onbestaande’ woorden konden vertaald worden. Mijn uitgangspunt was een boek van de Argentijnse Julio Cortázar: ‘Libro de Manuel’, vertaald in het Frans en het Nederlands.

Het boek gaat over een groepje Argentijnse vluchtelingen in Parijs en hoe ze samen met Franse kameraden een diplomaat willen gijzelen om zo hun gevangen genomen kameraden in Buenos Aires vrij te krijgen.

De ouders van de kleine Manuel leggen voor hun zoontje een plakboek aan met krantenberichten, zodat de jongen later kan zien in wat voor tijd zijn ouders hebben geleefd.

Het is een moeilijk te vertalen boek omdat Cortázar zeer creatief omgaat met woorden en een woordenboek vergelijkt met een kerkhof. Hij creëert voortdurend nieuwe woorden door twee oude in elkaar te laten overgaan of gewoon uit te vinden. Niets is zo mooi als de erotische scène die hij beschrijft met onbestaande woorden maar die je zo de twee geliefden bijna letterlijk laat ‘zien’.

De titel van mijn verhandeling was: ‘Cortázar en het revoludieke woord’. Toen mijn moeder die titel las schrok ze geweldig, want ze ontwaarde er heel terecht ‘revolutie’ in. ‘Pak dat maar goed in, jongen, dat niemand op straat je ziet met dat boek’, zei ze tegen mijn broer. Dat haar dochter revolutionair kon worden, dat was schrikken.

Enkele jaren later ben ik zelf ook een ‘Boek voor Manuel’ begonnen en ik lig dus met een hele hoop plakboeken, vanaf het eind van de  jaren 1970.

Op deze blog wil ik af en toe zo’n berichtje van toen publiceren. Soms zijn ze heel grappig, soms tragisch.

Veel plezier er mee!

Pakistan: als de wereld de andere kant op kijkt

Met één oog op de rouwstoet van de Queen en het andere op de terugtrekkende Russische troepen kan de rijke wereld onmogelijk ook nog eens kijken naar wat er in Azië gebeurt.

Het is tenslotte maar Pakistan. Maar toch. De moessonregels hebben er een groot deel van het land onder water gezet. 35 miljoen mensen zijn er door getroffen, 1,7 miljoen huizen werden vernietigd, 3 miljoen stuks vee verdronk, 45 % van de landbouwgrond is verloren, 6500 km wegen zijn stuk, 246 bruggen stortten in, 40 % van de kinderen is ondervoed, 20 miljoen kinderen gaan niet naar school…

Dit is extreme ellende en de mensen worden aan hun lot overgelaten. De feodale elites die wel controle hebben over het land en de mensen die er wonen, zitten veilig geborgen in de steden of in het buitenland.

Een typisch ‘derdewereldverhaal’? Beslist niet…

Pakistan: als de wereld de andere kant uitkijkt | (uitpers.be)