Groen vliegen!

Die klemtoon op ‘flygsklam’, ik heb er me altijd aan geërgerd. Niet dat ik het essentieel vind dat mensen minstens één keer per jaar naar Phuket, Varadero of Punta Cana kunnen vliegen, wel omdat contact tussen mensen, voor toerisme, voor sociale bewegingen, voor academici, voor politici zo’n cruciaal onderdeel vormt van het bewustzijn dat we allemaal mensen zijn, in één enkele wereld. Neem die contacten weg, en we zinken weg in een groeiend nationalisme en communautarisme, we gaan ons verschuilen achter de kerktoren en we denken enkel nog in termen van ‘ik’ en ‘bij ons’.

Vliegen, andere werelden ontdekken, andere mensen met andere gebruiken ontdekken, het is van zo’n ontzettend groot belang. En zoom kan dat niet vervangen, dat is goed voor mensen die je al kent, nooit voor nieuwe contacten.

Bovendien, we weten inmiddels dat andere sectoren nog véél vervuilender zijn. Denk aan alle streaming-activiteiten, van Youtube tot bitcoins, ze stoten véél meer CO2 uit dan de luchtvaartsector zonder echt noodzakelijk te zijn.

Nu is er goed nieuws: er zijn groene brandstoffen op komst om de luchtvaartsector tegen 2050 CO2-neutraal te maken!

SAF’s (sustainable aviation fuel) ofte duurzame vliegbrandstof wordt gemaakt van … CO2. Men kan er keukenolie of dierlijke vetten voor gebruiken, of afval van land- en bosbouw, of nog, rechtstreeks van de zon. Het product van al de experimenten die bezig zijn kan ook gebruikt worden in andere erg vervuilende sectoren, zoals cement. Het zijn geen verre dromen meer, de eerste experimentele fabrieken staan er al.

Het geeft hoop. Er is nog erg veel op te lossen, maar er is bewezen dat het kan. Het is beter strijd te voeren voor wat echt nodig is: een sociale strijd om de schandelijke lowcostmaatschappijen tot betere praktijken te brengen, privé-jets aan banden leggen, auto’s gebruiksvriendelijker maken voor mens en stad want niet iedereen kan de fiets op.

Eén les: men zal mensen nooit of te nimmer overtuigen dat ze het met ‘minder’ moeten doen. Zo lang het groene verhaal niet een verhaal is van vooruitgang, welvaart en welzijn zal het niet slagen. Eco-modernisme hoeft geen scheldwoord te zijn.

Geef een reactie

%d