Dat er iets belangrijks zou gebeuren in de Peruaanse politiek, woensdag 7 december, stond vast. Op de agenda van het Congres – het Parlement – stond de afzetting van de President, voor de derde keer al sinds Pedro Castillo in de zomer van 2021 tot President was verkozen.
De Peruaanse Grondwet heeft daarvoor een aangepast artikel, dat al eerder tegen een verkozen President werd gebruikt: ‘permanent moreel onvermogen’. Handig, uiteraard, en politiek of democratisch hoogst betwistbaar.
Het zag er naar uit dat het Congres het pleit kon winnen. Pedro Castillo wilde hen vóór zijn: hij besliste ’s ochtends het Parlement te ontbinden, een noodregering in te stellen en een nieuwe Grondwet te schrijven.
Hij overschatte zichzelf. Er was hoegenaamd geen steun voor een dergelijke ‘staatsgreep’, zijn ministers, het leger, zijn bondgenoten lieten hem vallen als een steen.
Het Parlement besliste onmiddellijk om de President af te zetten en te arresteren, met die staatsgreep als argument. De stemming was 101 tegen 6, bewijs dat er hoegenaamd geen steun meer voor Castillo overbleef. Er trok een menigte naar de Mexicaanse ambassade want men verdacht Castillo ervan in dat land asiel aan te vragen.
Vice-President Dina Boluarte nam het ambt van President over.
Op die manier komt een einde aan een alweer bijzonder pijnlijke periode in de politiek van Peru.
Pedro Castillo was een links buitenbeentje (zie hier en hier), zonder ervaring en met ongetwijfeld te weinig vaardigheden om het land te kunnen besturen. Hij wordt nu beschuldigd van corruptie, vooral zijn zus en zijn echtgenote, er was ook corruptie bij een aantal ministers (sommige zijn voortvluchtig). Dit is waarschijnlijk correct, al valt deze corruptie in het niets in vergelijking met de grote zwendel van de rechterzijde in het verleden.
Hoeveel kritiek er op Castillo ook mogelijk is, het staat vast dat hij nooit echt heeft kunnen regeren. De oppositie is meteen begonnen met obstructie, wat niet moeilijk was door het ontbreken van een presidentiële meerderheid in het Parlement.
Bovendien is het idee van een linkse politiek gewoon ondenkbaar bij een deel van de elites van het land. Castillo moest weg, het was wachten op een goed moment. Dat is er nu gekomen. Het wordt bang afwachten hoe dit verder afloopt, of Boluarte kan verder regeren, ,dan wel of er vervroegde verkiezingen komen. Dan wel of er een rechtse machtsgreep komt …