“Así es la revolución … se hace matando … la ganas cuando matas más que el enemigo, y la pierdes cuando matas menos. Y sólo con muertos y más muertos progresa la causa del pueblo.”
Het zijn wrede woorden die Arturo Perez Reverte in zijn nieuwe roman over de Mexicaanse revolutie in de mond legt van Pancho Villa.
Soms lijkt het er op dat de ‘solidariteit met Oekraïne’ een zelfde logica volgt. Meer wapens, meer oorlog, meer doden en … WINNEN. Of dit de zaak van ‘het volk’ vooruit helpt, is zeer de vraag.
Mexico was een van de eerste landen om een reddingsploeg naar het aardbevingsgebied in Turkije te sturen, mét honden. Helaas is één van die honden tijdens de reddingswerken ook onder het puin bedolven. Bij terugkeer van de ploeg werd hulde gebracht aan Proteo. Het was een ‘Belgische herder’ vertelden de media.
Vandaag is weer die dag dat miljoenen en miljoenen Mexicanen naar de Basiliek van Guadelupe trekken, ter verering van de Virgen de Guadelupe, de Heilige Maagd Maria, voor de gelegenheid donkerhuidig, die 491 jaar geleden verscheen aan een arme, inheemse boer.
Velen komen bepakt en beladen met een grote beeltenis op hun rug, velen leggen de laatste kilometer af op de knieën. De devotie kent geen grenzen. Ze doen het om boete af te leggen, om de gunsten van de maagd af te smeken. Maar eigenlijk gaat het vrij goed in Mexico momenteel, de armoede daalt een beetje, de Peso staat hoog, Mexico profiteert van de ‘nearshoring’. Er is hoop in het land. Benieuwd of er dan minder bedevaarders zijn?
Pal in het centrum van Mexico City loopt een straat die ‘Articulo 123’ heet. Dat is een artikel uit de Mexicaanse Grondwet dat stelt dat elk persoon recht heeft op waardig en maatschappelijk nuttig werk’. Waardig werk betekent uiteraard ook behoorlijk verloond. Dat was de afgelopen decennia lang niet het geval.
Afgelopen vrijdag werd het minimumloon voor de arbeiders echter weer bepaald, zoals elk jaar in december. Het gaat dit jaar met 20 % naar omhoog en zal 207,44 Pesos bedragen, dit is ongeveer 10 Euro per dag. Rijk zal je daar dus niet van worden, met op die manier wordt de koopkracht van de arbeiders wel stilaan hersteld. Tijdens wat elders de ‘lange nacht van het neoliberalisme’ werd genoemd, werden de lonen nauwelijks aangepast, ondanks de soms hoge inflatie. Na vier jaar AMLO, zou vandaag 90 % van de koopkracht zijn hersteld. 36 jaar lang gingen de lonen in reële termen er op achteruit.
36 jaar, dat zijn 6 presidenten, waarvan AMLO de slogans in herinnering bracht: ‘engagement voor het volk’, ‘morele vernieuwing’, ‘solidariteit’, ‘welzijn voor de families’, ‘verandering’, en tenslotte ‘om beter te leven’. De realiteit stond er haaks op. Sinds AMLO aan de macht is, is het minimumloon meer dan verdubbeld. 6,5 miljoen arbeiders zullen er van profiteren.
Het maakt dus echt wel iets uit wie er aan de macht is.
