Backlash voor het milieubeleid

Twee weken geleden publiceerde ik op Uitpers een artikel over het succes van uiterst rechts en de strategie van de groene beweging. Een succes kan je het niet noemen. Als auteur moet je je dan afvragen hoe dat komt?

Ondertussen staan de Franse boeren bijna aan de poorten van Parijs, staat Jordan Bardella er rustig bij om stemmen te ronselen en durft niemand nog zeggen dat die boeren ongelijk hebben.

We zijn begonnen aan een ernstige backlash voor het milieubeleid. Hoe goed doordacht en verantwoord dat milieubeleid eventueel ook kan zijn, niemand wil een stap terug zetten in termen van inkomen of comfort als daar geen degelijke alternatieven en of compensaties tegenover staan.

“Er is genoeg als we delen wat er is”, lees ik vandaag op facebook, dixit Dirk Holemans. Dat klopt. Maar hoe krijg je mensen zover? Beslist niet met het moralistisch vingertje over meer ‘levenskwaliteit’. Vraag dat maar aan de boeren. Hoe vermijd je in die omstandigheden dat mensen voor de gemakkelijkheids- en valse oplossing van uiterst-rechts gaan kiezen?

UitpersRechts, alweer!

Over regen, zon en heksen

Nog meer klimaatverandering en er zullen nog meer heksen worden verbrand! Dat zei de New York Times, in april 2008!

Meer orkanen, meer stijging van de zeespiegel, meer droogte en je ziet dat op het platteland in Tanzania er meer oude vrouwen worden beschuldigd van hekserij en worden gedood.

Men denkt nu dat ook de heksenverbrandingen in Europa, eeuwen geleden, te maken hadden met weersveranderingen en economische stress.

Ook in de V.S. stelt men vast dat er meer zwarten werden gelyncht in periodes van slechte oogst en economische onzekerheid.

Kortom, klimaatverandering leidt tot sociale onrust, zoeken naar zondebokken en burgeroorlog.

De regio die daar het meest kwetsbaar voor is, zo dacht de NYT in 2008, is de Sahel. Het begon trouwens in Darfur.

Hoeft het nog herhaald dat het precies deze Afrikaanse mensen zijn die nauwelijks iets hebben toegevoegd aan de broeikasgassen? Ze zijn er wel het eerste slachtoffer van.

Hopen toch maar dat dat van die heksen niet klopt.

Dat wat straks komt, is geen oorlog

Het is niet eens zo’n idiote veronderstelling, dat mensen kunnen wennen aan het idee van een totale vernietiging van de planeet. Het is eigenlijk dagdagelijkse realiteit. Want nu … bezitten de twee machtsblokken genoeg wapentuig om elkaar ten minste een dozijn keren te elimineren en de wereld blijft draaien. Maar er woedt geen zelfmoordrage, hoewel dat op de keper beschouwd nog niet zo krankzinnig zou zijn; de zon gaat onder en de zon gaat op en het wordt weer lente, zomer, herfst en winter; business as usual. Er bestaat zoiets als drang tot zelfbehoud, optimisme, hoop tegen beter weten in’.

Het zijn woorden uit een Knack van november 1986, éénenveertig jaar na de monsterlijk misdadige atoombom op Hiroshima.

Vandaag, 6 augustus 2023, achtenzeventig jaar later, wordt dit feit nog eens herdacht. De herinneringen vervliegen, behalve voor zij die het hebben meegemaakt en nog in leven zijn, behalve voor zij die Hiroshima hebben bezocht en diep onder de indruk waren van wat zo’n wapens doen.

Vandaag, 6 augustus 2023, staan we weer een stap dichter bij het risico van een kernramp. De oorlog tegen Rusland escaleert en wie kan geloven dat een grootmacht zich laat verslaan zonder eerst tot het uiterste te gaan?

Het is niet alles, het citaat van 1986 kan ook gelezen worden in het licht van een dreigende klimaatcrisis. We gaan door met ons leven, wetend dat we precies rond deze datum aan de ‘overshoot’ zitten, dat we de aarde onherroepelijk opgebruiken, dat branden, stormen, droogtes en overstromingen slechts het begin zijn van wat onvermijdelijk komen moet. Maar nee, geen zelfmoordrages, wel festivals, de zon gaat op en de zon gaat onder.

Mensen kunnen wennen aan het idee van hun ondergang. Je krijgt geen volk meer op straat tegen de vernietiging van de planeet.

Dat wat straks komt is geen oorlog Maar één gruwelijke, obscene wind van God En daarna is er niets meer. (Hugo Claus, 1962).

Meer kanonnen, minder boter?

Politiek betekent: keuzes maken. En daarom is het allerbelangrijkste in de politiek de begroting die men wil besteden aan diverse beleidsterreinen. En waar het geld daarvoor vandaan moet komen.

Neem nu social beleid. Hoeveel mogen de pensioenen kosten? Als iedereen het erover eens is dat de pensioenen in ons land te laag zijn, mag er dan geen hoger percentage voor worden uitgetrokken? Of gezondheidszorg, of onderwijs? Vreemd genoeg blijken zowat elle regeringen in de hele wereld het moeilijk hebben om voor hun bevolking een faire sociale bescherming uit te bouwen om iedereen een waardig leven te kunnen bieden.

Idem met het klimaatbeleid. De rijke landen beloven en beloven en komen nooit hun beloften na.

Enkele weken geleden vertelde het Britse The Economist ons trouwens dat we een keuze moeten maken! Of social beleid, of klimaatbeleid! Waarom toch? Gezondheidszorg of pensioenen op een onbewoonbare planet heeft inderdaad weinig zin, maar waarom zouden we niet én een leefbare planeet én een goede sociale bescherming kunnen hebben?

Trouwens, hoe komt het toch dat er voor defensive nooit dat soort gevaarlijke afwegingen wordt gemaakt? Deze week vergadert de Navo in Vilnius en President Macron kondigt naar aanleiding van de quatorze juillet een verhoging van het defensiebudget voor de komende zes jaar met 40 % aan! Veertig procent! En betere pensioenen kunnen niet? Of een beleid voor de armzalige banlieues?

Wereldwijd gaat nu jaarlijks meer dan tweeduizend miljard Euro naar defensie, schrijft Le Monde.

Trouwens, de groenen die zo sterk achter het noodzakelijke klimaatbeleid staan, zeggen die iets over defensie?

Zoals gewoonlijk wil de Wereldbank ons gerust stellen: defensie-uitgaven hebben geen invloed op de welvaart, zo wordt gesust.

Wel kiezen tussen sociaal en milieu, maar defensie valt tussen de plooien. Rare mensen, die politici.

Blijf bij ons!

Vandaag 22 juni begint in Parijs een topvergadering waar over klimaat, veel geld en ontwikkeling wordt gesproken. Allemaal agendapunten die ook bij de V.N., de G20, de G7, de OESO en zelfs bij BRICS worden besproken.

Waarom dan?

Blijkbaar krijgt het Westen het warm. Er moeten dringend nieuwe beloften en liefst brood op de plank komen want het mondiale Zuiden heeft genoeg van parole, parole, parole …

De Top in Parijs: Blijf bij ons! (uitpers.be)

Bommen en granaten!

Het IPCC heft zijn jongste verslag bekend gemaakt. Het is een ‘overlevingsgids voor de mensheid’, zei V.N.-Secretaris Generaal Guterres. Er moet nu op alle fronten dringend gehandeld worden om de klimaatverandering een halt toe te roepen.

De uitstoot en de concentratie van broeikasgassen in de lucht is nog nooit eerder zo hoog geweest. De limiet van 1,5 ° opwarming van de aarde zullen we wellicht niet halen. Om tot een maximum van 2° te komen, moet de uitstoot tegen 2030 met 21 % verminderen en tegen 2035 met 35%.

Dat weten we dus.

Precies vandaag maakt de Europese Unie bekend dat ze 1 (één) miljoen granaten wil produceren per jaar.

Weet iemand van berekeningen van hoeveel de oorlog in Oekraïne kost in termen van uitstoot/klimaatverandering?