Vorige week werden 222 politieke gevangenen in Nicaragua op een charter naar Washington gezet en van hun nationaliteit beroofd.
Dat is nog niet voldoende voor Daniel Ortega en mevrouw ‘co-President’: 94 mensen die het land al eerder hadden verlaten zijn nu ook hun nationaliteit én al hun goederen in Nicaragua kwijt. Het gaat om beroemde auteurs zoals Sergio Ramirez en Gioconda Belli, sociale leiders, journalisten en diplomaten. En uiteraard veel ex-sandinisten. Ze werden allen veroordeeld voor ‘landverraad’.
Dit is een duidelijke nederlaag voor Ortega, zo oordelen velen. Zijn enige instrument om zich te ontdoen van lastige dissidenten is ze het land uitzetten en doen alsof ze niet bestaan. Dit is duidelijk het begin van het einde.
‘Hoe meer Nicaragua ze van me afnemen, hoe meer Nicaragua ik ben’ besluit Sergio Ramirez.
Vandaag zijn in Mexico vredesonderhandelingen begonnen tussen een delegatie van de Colombiaanse regering en het ELN, de laatste guerillagroepering van het land die na de Cubaanse revolutie is ontstaan. Het is de tweede onderhandelingsronde, de eerste vond plaats in Caracas, Venezuela en was vooral bedoeld als kennismaking.
Het worden geen makkelijke onderhandelingen. Het werd al een eerste keer geprobeerd in 2019, maar toen werden de gesprekken opgeschort wegens een aanslag van het ELN die 23 doden tot gevolg had. Bovendien zijn er in december wat misverstanden ontstaan naar aanleiding van uitspraken van President Gustavo Petro die niet werden aanvaard door het ELN.
Vandaag zegt de leider van de ELN-delegatie, Pablo Beltran, dat dwingend een eind moet gemaakt worden aan het oligarchisch regime in Colombia. Ondanks de progressieve regering, zo stelt hij, blijven de oude structuren bestaan en dat moet veranderen.
De agenda voor de gesprekken is die van 2019. Het gaat hoofdzakelijk over een staakt het vuren, hulp aan de getroffen regio’s en de verschillende stappen die nodig zijn om tot een transformatie van het land te komen.
Belangrijk is de participatie van de bevolking. In de delegatie van de regering, onder leiding van Otto Patino, zitten daarom inheemsen, Colombianen van Afrikaanse afkomst, militairen, vertegenwoordigers van de veehouders waarvan één extreem-rechtse aanhanger van oud-President Uribe die zich altijd tegen het vredesakkoord met de FARC heeft verzet.
Gustavo Petro zegt te willen werken aan een ‘totale vrede’ en dat impliceert inderdaad dat wordt gekeken naar de structurele oorzaken van de gewapende conflicten. In de onderhandelingen zullen zeker de lessen kunnen getrokken worden van het vredesakkoord met de FARC.
De ‘garantielanden’ voor de gesprekken zijn Mexico, Venezuela, Noorwegen, Brazilië, Chili en Cuba.
Vijftig jaar na zijn dood en twaalf jaar nadat een internationaal onderzoek werd begonnen, lijken de resultaten bekend te raken: in één van de tanden van Neruda werd een gifstof gevonden, wat er op zou wijzen dat hij wel degelijk werd vermoord.
Neruda – zijn echte naam was Neftali Reyes – kreeg de Nobelprijs literatuur in 1971. Hij stierf twaalf dagen na de staatsgreep van Pinochet in Chili in 1973, officieel van prostaatkanker. Hij was lid van de Communistische Partij en een persoonlijke vriend van Salvador Allende.
Zijn lichaam werd opgegraven in 2013 en een team van internationale experten maakte zeven maanden later bekend dat er geen aanwijzingen waren voor moord. Op dat ogenblik beschikten de Chileense labo’s echter niet over de verfijnde apparatuur die ze nu wel hebben. In oktober 2017 begon een nieuw onderzoek, en de resultaten daarvan werden nooit bekend gemaakt.
De aantijgingen van moord werden altijd volgehouden door de chauffeur van Neruda die bij hem was in het ziekenhuis voor een onderzoek. Hij beweerde dat Neruda een spuit kreeg in de maag en daarna stierf. Neruda was helemaal niet ziek. Hij zou een paar uur later het vliegtuig hebben genomen voor Mexico, waar hij in ballingschap ging leven. Het mocht niet zijn.
Volgens EurActiv zou de Zweedse regering, met de steun van extreem-rechts, op het punt staan toe te geven aan de vraag van de Turkse President Erdogan om Koerdische oppositieleden uit te leveren.
Erdogan weigert om in te stemmen met de Zweedse toetreding tot de NAVO zolang dit niet gebeurt.
Het gaat om 130 Koerden die volgens Erdogan ook ‘terroristen’ zijn. Hij vraagt ook dat Zweden een wet stemt om het verbranden van de Koran illegaal te maken.
Tot nog toe hield de Zweedse regering voet bij stuk, maar nu de extreemrechtse ‘democraten’ bereid zijn voor een meerderheid te zorgen, zou de situatie kunnen veranderen.
De Zweedse regering nam al afstand van PYD en YPG, twee Koerdische organisaties die in Syrië en Irak tegen Islamitische Staat gevochten hebben. Volgens de Zweedse BZ-minister zouden ze banden hebben met het PKK. En PKK staat op de lijst van terroristische organisaties van de EU.
In juni zijn er algemene verkiezingen in Turkije, en de overwinning van Erdogan is niet gegarandeerd.
Er is heel wat te doen rond ChatGPT; ‘Het zal de wereld veranderen’ zegt Bill Gates. Echt? Hoe dan? Het is ‘artificiële intelligentie’, maar hij/zij kan niets leveren wat mensen er niet eerst hebben ingestopt. Hij/zij is gewoon zeer handig om dat te verwerken en kant en klare verhalen af te leveren. Maar vraag je iets dat echt moeilijk is, dan zegt hij/zij ook eerlijk het antwoord niet te kennen omdat mensen het er niet hebben ingestopt.
Tot nog toe ziet het er naar uit dat het vooral een kwestie is van wie er wat instopt. Nu zijn alle boodschappen uitgesproken braaf en evenwichtig, maar stel dat iemand met minder goede bedoelingen er fake news of racistische praat instopt? Dat lijkt me dan ook de grote uitdaging te worden. Hoe controleer je dat?
‘Cunk in the World’, dat lijkt me veel gevaarlijker. Het is erg grappig ja, maar als je ziet wat voor nonsens er naar aanleiding van de COVID-19 crisis is verteld en geloofd, dan kan het niemand verbazen dat minder geschoolde mensen de vragen ook ernstig nemen. Waarom zou je pyramides niet aan de top beginnen bouwen? En waarom is de aarde niet plat? Darwin is herleid tot wormen en andere insecten, is dat dan de evolutietheorie? Heus niet makkelijk!
Voor het eerst is een auteur die nooit een letter Frans schreef lid geworden van de Académie française. Mario Vargas Llosa, net weg van bij zijn minnares Isabel Preysler – ‘la reina de corazones’, de koningin van de harten – en terug bij moeder de vrouw, is nu bij de ‘onsterfelijken’.
We kennen Vargas Losa van zijn prachtige romans, maar ook van zijn uitgesproken neoliberale voorkeur. Ooit was hij kandidaat voor het presidentschap in Peru. Zijn bijzondere genodigde op de plechtigheid in Parijs was de corrupte ex-koning van Spanje.
Voor literatuur is vrijheid nodig. Dit was zijn boodschap in zijn inaugurale rede.
